Book
Geert J. Verhoeven
Nautilus Academic Books, Ghent University, Zelzate, 2009
Nautilus Academic Books, Ghent University, Zelzate, 2009
DOI:
ISBN: 978-90-8756-004-1
View PDF
Cite
Cite
APA
Click to copy
Verhoeven, G. J. (2009). Beyond Conventional Boundaries: New Technologies, Methodologies, and Procedures for the Benefit of Aerial Archaeological Data Acquisition and Analysis (PhD Thesis). Zelzate: Nautilus Academic Books. https://doi.org/ISBN: 978-90-8756-004-1
Chicago/Turabian
Click to copy
Verhoeven, Geert J. Beyond Conventional Boundaries: New Technologies, Methodologies, and Procedures for the Benefit of Aerial Archaeological Data Acquisition and Analysis (PhD Thesis). Zelzate: Nautilus Academic Books, 2009.
MLA
Click to copy
Verhoeven, Geert J. Beyond Conventional Boundaries: New Technologies, Methodologies, and Procedures for the Benefit of Aerial Archaeological Data Acquisition and Analysis (PhD Thesis). Nautilus Academic Books, 2009, doi:ISBN: 978-90-8756-004-1.
BibTeX Click to copy
@book{verhoeven2009a,
title = {Beyond Conventional Boundaries: New Technologies, Methodologies, and Procedures for the Benefit of Aerial Archaeological Data Acquisition and Analysis (PhD Thesis)},
year = {2009},
address = {Zelzate},
institution = {Ghent University},
publisher = {Nautilus Academic Books},
doi = {ISBN: 978-90-8756-004-1},
author = {Verhoeven, Geert J.}
}
Abstract
Archeologische teledetectie zag een goede eeuw geleden het levenslicht. De data waarmee deze tak van de archeologie zich bezighoudt zijn heel divers, maar alle worden ze verworven vanaf een zekere hoogte boven de aarde (bijv. foto’s genomen door spionagesatellieten of vanuit een vliegtuig, RADAR-beelden). Een belangrijk deel van de gegenereerde en geanalyseerde archeologische data vormen de zogeheten ‘schuine’ luchtopnamen. Deze foto’s worden meestal door de archeoloog zelf verzameld vanuit een laagvliegend vliegtuig. Op deze manier is het vrij eenvoudig fenomenen op het aardoppervlak in beeld te brengen die vanuit een archeologisch oogpunt interessant lijken. Ondanks het feit dat actieve archeologische luchtfotografie reeds decennialang zijn waarde heeft bewezen, bleven de gehanteerde technologieën, methodes en procedures tot op de dag van vandaag in grote lijnen dezelfde als diegene die door de pioniers werden ontwikkeld. Weliswaar kwamen er steeds betere filmemulsies op de markt en anno 2009 fotografeert zowat iedereen digitaal, zelden worden beelden gemaakt in andere delen van het spectrum dan het zichtbare licht. Dit doctoraal proefschrift toont aan dat het vrij eenvoudig is om met digitale fotocamera’s opnamen van gereflecteerde onzichtbare stralen te genereren. Meer in het bijzonder focust dit onderzoek op het fotograferen van nabij-infrarode, ‘red edge’ en nabij-ultraviolette straling. Daarnaast voorziet een grondig theoretisch kader in de nodige onderbouwing voor het archeologische gebruik van deze specifieke spectrale banden. Alvorens de waarde van deze nieuwe technieken en bijhorende procedures wordt behandeld, start dit doctoraat met een inleiding op het Potenza Valley Survey (PVS) project dat sinds 2000 plaats vindt in centraal Adriatisch Italië. Via de kartering van enkele Romeinse steden wordt duidelijk het grote belang van conventionele luchtfotografie in dit project gestaafd alsook de omgeving geschetst waarbinnen dit doctoraal onderzoek werd gevoerd. Nadien wordt het gebruik van een specifiek voor dit onderzoek ontwikkeld telegeleid fotografisch platform geduid. Echter, beelden genereren is één zaak; ze analyseren is iets anders. Daarom legt een derde onderzoeksdeel de noodzaak van het RAW fotobestandsformaat uit en wordt duidelijk gemaakt waarom JPEG alsook TIFF bestanden ontoereikend zijn voor wetenschappelijke (lucht)fotografie. Al deze informatie laat uiteindelijk toe de ontwikkelde technologieën en benaderingen volledig te begrijpen en hun belang voor het archeologische luchtfotografische onderzoek beter in te schatten.
Archeologische teledetectie zag een goede eeuw geleden het levenslicht. De data waarmee deze tak van de archeologie zich bezighoudt zijn heel divers, maar alle worden ze verworven vanaf een zekere hoogte boven de aarde (bijv. foto’s genomen door spionagesatellieten of vanuit een vliegtuig, RADAR-beelden). Een belangrijk deel van de gegenereerde en geanalyseerde archeologische data vormen de zogeheten ‘schuine’ luchtopnamen. Deze foto’s worden meestal door de archeoloog zelf verzameld vanuit een laagvliegend vliegtuig. Op deze manier is het vrij eenvoudig fenomenen op het aardoppervlak in beeld te brengen die vanuit een archeologisch oogpunt interessant lijken. Ondanks het feit dat actieve archeologische luchtfotografie reeds decennialang zijn waarde heeft bewezen, bleven de gehanteerde technologieën, methodes en procedures tot op de dag van vandaag in grote lijnen dezelfde als diegene die door de pioniers werden ontwikkeld. Weliswaar kwamen er steeds betere filmemulsies op de markt en anno 2009 fotografeert zowat iedereen digitaal, zelden worden beelden gemaakt in andere delen van het spectrum dan het zichtbare licht. Dit doctoraal proefschrift toont aan dat het vrij eenvoudig is om met digitale fotocamera’s opnamen van gereflecteerde onzichtbare stralen te genereren. Meer in het bijzonder focust dit onderzoek op het fotograferen van nabij-infrarode, ‘red edge’ en nabij-ultraviolette straling. Daarnaast voorziet een grondig theoretisch kader in de nodige onderbouwing voor het archeologische gebruik van deze specifieke spectrale banden. Alvorens de waarde van deze nieuwe technieken en bijhorende procedures wordt behandeld, start dit doctoraat met een inleiding op het Potenza Valley Survey (PVS) project dat sinds 2000 plaats vindt in centraal Adriatisch Italië. Via de kartering van enkele Romeinse steden wordt duidelijk het grote belang van conventionele luchtfotografie in dit project gestaafd alsook de omgeving geschetst waarbinnen dit doctoraal onderzoek werd gevoerd. Nadien wordt het gebruik van een specifiek voor dit onderzoek ontwikkeld telegeleid fotografisch platform geduid. Echter, beelden genereren is één zaak; ze analyseren is iets anders. Daarom legt een derde onderzoeksdeel de noodzaak van het RAW fotobestandsformaat uit en wordt duidelijk gemaakt waarom JPEG alsook TIFF bestanden ontoereikend zijn voor wetenschappelijke (lucht)fotografie. Al deze informatie laat uiteindelijk toe de ontwikkelde technologieën en benaderingen volledig te begrijpen en hun belang voor het archeologische luchtfotografische onderzoek beter in te schatten.
